Η… μέτρηση στο νεοκλασικό απέναντι από την Βουλή με την λαχταριστή τυρόπιτα

Το… «ραντεβού» είχε αργήσει. Όχι, αυτή τη φορά δεν είχε θάλασσα και μαρίνες, με τον άνεμο να σε χτυπάει στο πρόσωπο, ρουφώντας το τσιγάρο και πίνοντας τον εκπληκτικό καφέ. Ήταν ένα ολοκαίνουργιο σκηνικό. Και σχεδόν… ξεκούραστο, καθώς επέλεξα το Μετρό για να πάω στο Σύνταγμα. Με νέφος και μποτιλιάρισμα στην Βασιλίσσης Σοφίας, ναι, αλλά με δύο ολόφρεσκους «πρωταγωνιστές». Η αναμονή άξιζε και με το παραπάνω, καθώς το νεοκλασικό που επιλέχθηκε είχε θέα τη Βουλή και τον Εθνικό Κήπο. Ανεβαίνοντας στο πρώτο όροφο, αντίκριζες τα νεοκλασικά έπιπλα, κατάλαβα αμέσως γιατί αυτό το μέρος κέρδισε όλους τους Αθηναίους, ιδιαίτερα εκείνους που μένουν στο κέντρο της πόλης. Πολλοί μάλιστα από αυτούς είναι μέλη του Ιδρύματος που στεγάζεται στο νεοκλασικό ενώ συμμετέχουν στα δρώμενα αυτού του πολυχώρου.

Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΝΑΝΝΟΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΣΗΕΑ

Μετά από αυτό το πρόλογο, που έπρεπε να κάνω για να δείξω ότι αυτό το «ραντεβού» ήταν… αλλιώς, βρέθηκα ανάμεσα σε δύο πρόσωπα που ξέρουν από πολιτική. Που γνωρίζουν, διασταυρώνουν, ρωτούν, εκφράζουν προσωπική άποψη μέσα από τις υψηλές γνωριμίες τους και αναλύουν το «αποτέλεσμα». Και σήμερα είναι σε θέσεις… κλειδιά!

Δεν θα μπω σε άλλες λεπτομέρειες, επειδή έμαθα πολλά για πάνω από τρεις ώρες, τα οποία θα χρησιμοποιήσω σε… δόσεις, απλά θα σας πω ότι το φαγητό ήταν υπέροχο και ότι την «παράσταση» έκλεψε η τυρόπιτα, που είναι παλιά συνταγής της «γιαγιάς», όπως ρώτησα και έμαθα.

Θα σας πάω αμέσως στο θέμα. Το ενδιαφέρον τους ήταν και για την πολιτική κατάσταση στην Σαλαμίνα ενόψει των εξελίξεων που έρχονται στην πολιτική σκηνή. Αυτός ήταν και ο λόγος της παρουσίας μου εκεί. Με είχαν… προϊδεάσει. Δεν περίμενα όμως ότι στο «χαλαρό μαρκάρισμα» που μου έκαναν, θα γινόμουν «μάρτυρας» μιας μέτρησης που είχε και χρώμα… Σαλαμίνας!!!

Να σας πω ότι ήταν η… βάση της συζήτησης, που εξαπλώθηκε πολύ, είχε διάρκεια και χρήσιμα συμπεράσματα.

Εν’ αντιθέσει με όσα είχα μάθει πρόσφατα, είχα ακούσει ή εάν θέλετε μου είχαν μεταφέρει «εξωτερικές πηγές» που τις θεωρώ χρήσιμες και φιλικές, αυτή τη φορά είδα τα αποτελέσματα. Δεν ήταν από στόμα σε… στόμα, όπως στις «μαρίνες».

Προσέξτε. Επειδή δεν μου δόθηκε η άδεια να σας την μεταφέρω τη μέτρηση, θα προσπαθήσω να σας την… ζωγραφίσω. Όχι, μην γελάτε, είναι ένας όρος που χρησιμοποιούμε στην δημοσιογραφική διάλεκτο.

Λοιπόν, από αυτή τη μέτρηση κατάλαβα ότι όσα είχαν ειπωθεί το προηγούμενο διάστημα στο νησί, είναι η ημέρα με τη… νύχτα! Καμία σχέση! Ουδεμία, θα πρόσθετα.

Τι διαπίστωσα; Και μου δόθηκε ο χρόνος της μελέτης, γιατί όπως σας ειπα, δεν υπήρχε μόνο η Σαλαμίνα… Το πρόβλημα (γενικώς) μεγαλώνει, φουντώνει και πολύ φοβάμαι ότι η «πτώση» μπορεί να έχει πολύ… κρότο. Τα επιμέρους ερωτήματα για την «αξιολόγηση», είναι… κόλαφος! Τώρα, καταλαβαίνω γιατί υπάρχουν… βιντεάκια – περισσότερα όπως βλέπω – και παρουσιάζονται μέσα από σκληρή… παρατήρηση που με θεωρούν ορφανό του… Τράγκα, όπως έμαθα, αν και τα «πρόσωπα» που πρωταγωνιστούν (σ.σ. συνήθως είναι δύο) εμφανίζονται άκρως κουρασμένα. Λες και το κάνουν επίτηδες για να βοηθήσουν τον επόμενο που ετοιμάζεται να πάρει το… στέμμα.

Και επειδή αντιλαμβάνομαι την υποτυπώδη «ασπίδα» που έχει στηθεί για τον «καταλληλότερο», θεωρώ πως σύντομα θα… σπάσει και ο κάθε κατεργάρης στο πάγκο του. Εννοείται ότι και η «ομάδα» θα σπάσει σε κομμάτια (έχει ξεκινήσει αυτό να γίνεται), αφού γίνονται… πραγματάκια εκτός «βάσης» που σύντομα θα βγουν στον αέρα και δεν θα μαζεύεται τίποτα. Μην αναφερθώ στα… τραπέζια που γίνονται σε σπίτια.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα… στοιχεία, είδα ότι υπάρχει πλέον μια δυναμική που ναι μεν αμφισβητείται στα… σχόλια, τους τελευταίους μήνες, όμως έχει ανακάμψει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και η διαφορά… μειώνεται, αισθητά. Και επειδή, γενικώς, το έχω ψάξει πολύ το θέμα τις προηγούμενες ημέρες, μου ψιθύρισαν στο τηλέφωνο κάποιες ψυχές χθες το βράδυ (όταν τους κάλεσα μετά το ραντεβού μήπως και… αλιεύσω κάτι), ότι θα έχει… σκληρό ροκ. Εκεί, όπως σας είπα, δεν έχω πολλές… πηγές. Και δεν ξέρω τι εννοούν, περιμένω και εγώ να δω.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα.. στοιχεία, είδα ότι οι σχέσεις με πρόσωπα του «παρελθόντος» και με… ανεξάρτητα «κλαμπ παλαιολιθικής εποχής» (τριανδρίας προς το παρόν) έτοιμα να ρουφήξουν το… νέο αίμα, που τον στηρίζουν μέχρι και πατερίτσες που μισούν οι Σαλαμίνιοι, οδηγούν σε ποσοστά που θυμίζουν (σήμερα) τη νέα… Αριστερά. Όχι του Αλέξη, για να μην υπάρχει παρεξήγηση ή παρανόηση.

Είδα και για τον «επίμονο κηπουρό» του… φοινικόπτερου, όπως και για τον «πλασιέ» διαμερισμάτων, αλλά δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, για δύο διαφορετικούς λόγους που δεν είναι της παρούσης, υπόσχομαι όμως να τους αναλύσω σε επόμενα άρθρα.

Οι επόμενοι μήνες θα έχουν πολύ ενδιαφέρον. Πιστέψτε με. Και το dossier.gr έχει αποφασίσει να σας παράσχει πλήρης ενημέρωση.

Δυναμώνουμε, επενδύουμε, αξιολογούμε και αποφασίζουμε. Ακούμε όλες τις… πλευρές.

Και επειδή σε αυτή τη ζωή, όλα αλλάζουν, εδώ θα συμφωνήσω πλήρως με την ατακάρα της Αμερικανίδας συγγραφέα Μαρία Ρόμπινσον που δείχνει τις επόμενες… κινήσεις μας: «Κανένας δεν μπορεί να πάει πίσω και να κάνει μια καινούργια αρχή, αλλά ο καθένας μπορεί να αρχίσει σήμερα και να κάνει ένα καινούργιο τέλος».

Υ.Γ. Η Σαλαμίνα είναι φτωχότερη από το θάνατο του πρώην Δημάρχου Σαλαμίνας, Σπύρου Σοφρά. Τα συλλυπητήρια στην οικογένειά του.