Τα… τρολάκια

Σήμερα θα είμαι σύντομος. Γιατί εδώ και λίγες ημέρες, απλά γελάω.

Λοιπόν, επειδή είμαι δημοσιογράφος μέλος της ΕΣΗΕΑ από το 1998, πολλά χρόνια δηλαδή, έχω την εμπειρία να διακρίνω πολλά. Και φυσικά, επειδή «σπούδασα» δημοσιογραφία σε μια δύσκολη εποχή και με δύσκολες «καθηγητές», καταλαβαίνω τα πάντα.

Καταλαβαίνω περισσότερο όμως τα «τρολάκια» που νομίζουν ότι με μια ανάρτηση θα μου την πουν.

Κούνια που τους κούναγε!

Σας έχω γράψει κάτι, που θέλω κάποιοι να το σκεφτείτε σοβαρά. Χρησιμοποιώ μια «παλιά ατζέντα» (σ.σ. ξέρετε, εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε πολλές ατζέντες με πολλά μα πολλά τηλέφωνα), για να μαθαίνω διάφορα. Ειδικά για το θέμα που συζητάμε σήμερα, συνεργάστηκα στενά – δημοσιογραφικά πάντα με έναν συγκεκριμένο κύριο που έχει διαγράψει την δική του ιστορία. Είναι ο «τύπος» που με έπαιρνε τηλέφωνο ακόμα και για ευαίσθητα θέματα, όπως π.χ. τα παιδιά ορισμένων πολιτικών, ακόμα και πρωθυπουργών. Ξέρω τι γράφω. Και κατεβάζαμε «αναρτήσεις». Ξέρω πολύ καλά τι γράφω. Και με «διευκολύνει», όποτε το ζητάω.

Άρα, οι μαγκιές ορισμένων, αλλού.

Αυτά…

ΣΠΥΡΟΣ ΝΑΝΝΟΣ