Η «γραμμή» έχει αρχίζει να… ξεφτίζει με τα «φίλια» πρόσωπα!

Σήμερα, θα ντυθώ… Πυθία. Επειδή μαθαίνω πολλά που συμβαίνουν στο παρασκήνιο. Αλλά «διαβλέπω» κάποιες περίεργες… καταστάσεις που γυρίζουν πλέον μπούμερανγκ αλλά κανείς δεν το έχει πάρει χαμπάρι. Και όταν το πάρουν, θα είναι αργά στο νησί της Σαλαμίνας για κάποιους.

Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΝΑΝΝΟΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΣΗΕΑ

Προσέξτε μια πρώτη… διαπίστωση. Με τον καιρό, η αρχική πολιτική διαύγεια αρχίζει να χάνεται. Η γραμμή ξεφτίζει. Γίνεται ένα ασαφές μήνυμα που διαστρεβλώνεται από την κακή εφαρμογή, αδυνατίζει από τις συνεχείς «εκπτώσεις» και τους συμβιβασμούς, και τελικά θολώνει στην αντίληψη των πολιτών.

Οι αρχικοί στόχοι παραμένουν στα χαρτιά, ενώ οι ενέργειες των «δικών» τους ανθρώπων αποκλίνουν, είτε λόγω ανικανότητας, είτε λόγω προσωπικής ατζέντας. Η ισχύς εκείνου που άλλοτε φαινόταν να κρατάει τα νήματα, αρχίζει να εξαντλείται, αφήνοντας πίσω της μια αίσθηση απομείωσης και ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, που τελικά μετατρέπεται σε πολιτικό κόστος.

Πάμε παρακάτω. Ίσως στο πιο… σημαντικό.

Η διάχυση της «γραμμής» εξαρτάται άμεσα από την αποτελεσματικότητα της επικοινωνιακής στρατηγικής και των… φίλιων προσώπων που επιλέγονται. Όμως, σε πολλές περιπτώσεις, η απομείωση της αρχικής ορμής επιταχύνεται και ενισχύεται από τη λανθασμένη χρήση αυτών των εργαλείων.

Ένα από τα βασικά προβλήματα είναι ότι η επικοινωνία συχνά επικεντρώνεται στην… προσωπολατρία και όχι στην ουσία (π.χ. των έργων ή στη διαφάνεια των διαδικασιών). Τα «φίλια» πρόσωπα που ασχολούνται με το πληκτρολόγιο, τις… ομάδες ή το μικρόφωνο, έχει παρατηρηθεί τώρα τελευταία ότι συχνά υιοθετούν μια μονοφωνική προσέγγιση. Τι εννοώ; Δίνεται δυσανάλογη προσοχή π.χ. σε μελλοντικά μεγαλεπήβολα σχέδια ή στην εύκολη – όπως πιστεύουν – κριτική προς τους απέναντι, ενώ παραμελούνται τα πραγματικά καθημερινά προβλήματα που απασχολούν τον πολίτη (π.χ. καθαριότητα). Αυτό δημιουργεί ένα χάσμα μεταξύ της «φανταστικής» εικόνας που προβάλλεται και της δυσάρεστης πραγματικότητας που βιώνει ο πολίτης.

Επίσης, η στρατηγική είναι συχνά αμυντική και αποκλειστική. Τα «φίλια» πρόσωπα λειτουργούν ως… ανεκπλήρωτες γέφυρες επικοινωνίας. Αποφεύγεται η κριτική, φιμώνονται οι αντίθετες απόψεις και παρουσιάζεται μια εικόνα τεχνητής ομοφωνίας. Αυτή η στάση οδηγεί σε απώλεια αξιοπιστίας στα μάτια του κοινού.

Όταν δηλαδή η «γραμμή» αρχίζει να ξεφτίζει εξαιτίας εσωτερικών τριβών και κακής εφαρμογής, τα «φίλια» πρόσωπα καλούνται να «σώσουν» την κατάσταση με επικοινωνιακά τεχνάσματα.

Μερικά παραδείγματα:

• Διαστρέβλωση της πραγματικότητας: Γίνεται προσπάθεια συγκάλυψης των αποτυχιών ή παρουσίασης των μερικών επιτυχιών ως θριάμβων. Για παράδειγμα, μια απλή συντήρηση μπορεί να παρουσιαστεί ως «ριζική ανάπλαση». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο πολίτης να αναπτύσσει κυνισμό και να απορρίπτει τελικά ολόκληρο το μήνυμα, ακόμη και αν αυτό περιέχει αλήθειες.

• Καθυστερημένη ή άστοχη αντίδραση: Σε περιπτώσεις κρίσεων (π.χ. πλημμύρες, σοβαρές αστοχίες), η επικοινωνία είναι συχνά αργή, αντιφατική ή προσπαθεί να μετατοπίσει την ευθύνη. Αυτή η αδυναμία διαχείρισης κρίσεων μέσω των «φίλιων» προσώπων αποτελεί τη χαριστική βολή στην ήδη αδυνατισμένη «γραμμή».

Εν ολίγοις, αντί να λειτουργούν ως εργαλεία διαφάνειας και ενίσχυσης της «γραμμής», λόγω εσφαλμένης στρατηγικής (που συχνά είναι προσωποκεντρική και όχι πολιτικο-λειτουργική), καταλήγουν να υπονομεύουν την αξιοπιστία και να επιταχύνουν τη διάβρωση της αρχικής ορμής.

Υ.Γ. Βλέπω επίσης ότι κάποιοι «επιβραβεύουν» ανοιχτά τις… τσούχτρες και τις μέδουσες (εταιρείες), ανοιχτά στα κοινωνικά δίκτυα. Μα είναι δυνατόν να τους δίνουν… χρήματα (πολλές οι αποφάσεις στην ΔΙΑΥΓΕΙΑ) και την ίδια ώρα να τους «αποθεώνουν»;