Και μια μαριονέτα ακόμα μπορεί να νομίζει ότι είναι ο πρωταγωνιστής…

Καλή σας εβδομάδα. Αποφάσισα σήμερα να το πάω εντελώς… ανάποδα. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι τις τελευταίες ημέρες στη Σαλαμίνα δόθηκε παραπάνω… δημοσιότητα για μια ανεξαρτητοποίηση. Οκ, μία ακόμα… ανεξαρτητοποίηση, από μια κοινοτική σύμβουλο που πριν από λίγο δήλωνε «περιχαρής» επειδή στεκόταν δίπλα στην επικεφαλής αλλά… ξάφνου δεν της ταιριάζει η πολιτική γραμμή του συνδυασμού που ανήκε. Δικαίωμά της, φυσικά.

Ψάχνοντας τα κοινωνικά της δίκτυα, δεν είδα και τόσο μεγάλο γκελ στους… ψηφοφόρους της. Ή έστω στους φίλους της. Προφανώς, είναι ένα ερώτημα εάν έπραξε σωστά. Βεβαίως, αυτό θα το μάθει στις επόμενες εκλογές – λογικά θα είναι υποψήφια με άλλον συνδυασμό. Άλλωστε, γνώρισε την «αποθέωση» από συγκεκριμένα άτομα που δείχνουν ότι έχουν συμφωνήσει με άλλο συνδυασμό, ο επικεφαλής του οποίου θα ανακοινωθεί σύντομα… Γνώρισε επίσης τον θαυμασμό και από άτομα που επωφελήθηκαν πολλάκις από τον συνδυασμό που ανήκε πριν τις εκλογές και τώρα ψάχνουν νέα… θύματα.

Προσπάθησα να μάθω περισσότερα. Να εισπράξω το κλίμα εντός του συνδυασμού. Τίποτα… Δεν θα το έλεγα όμως με… παγωμάρα. Μάλλον, φυσιολογική εξέλιξη, που δεν τους πείραξε και ιδιαίτερα. Ή, εάν προτιμάτε, ήταν μια ενέργεια που δεν τους ένοιαξε καθόλου, καθώς θεωρούν ότι όλα θα γυρίσουν μπούμερανγκ όταν θα ανακοινωθεί το νέο «λιμάνι» και αυτοί (όσοι έφυγαν ή απομακρύνθηκαν για διάφορους λόγους που επικαλέστηκαν) θα ρίξουν κάβους εκεί. Α, και επειδή θέλω να είμαι στο δικό τους «mood», θα πρόσθετα ότι άρχισε να στήνεται το δικό τους… κλαμπ.

Δεν είδα επίσης κανένα ενδιαφέρον και από τα φιλικά… ΜΜΕ. Μάλλον αδιάφορη ήταν και για εκείνα η ανεξαρτητοποίηση.

Α, και κάτι τελευταίο. Δεν είναι όλες «ίδιες» οι ανεξαρτητοποιήσεις. Και δεν έχουν το ίδιο γκελ. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Κρατήστε το αυτό, γιατί θα έχουμε πολλά να πούμε. Και θα καταλάβετε τη διαφορά.

ΣΠΥΡΟΣ ΝΑΝΝΟΣ