Σωπάστε «καρνάβαλοι»!

«Τέτλαθι δη, κραδίη και κύντερον άλλο ποτ’ έτλης». Αυτή η ατάκα του Ομήρου, ταιριάζει γάντι. Με όσα συμβαίνουν. Αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν οι «διασκεδαστές» της μαύρης κωμωδίας που μας θυμίζουν την πραγματικότητα και γελάμε με δάκρυα.

Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΝΑΝΝΟΣ

Κατ’ αρχήν, η Ελλάδα αποδεικνύεται ότι έχει δύο πρόσωπα. Εδώ, μόνο εδώ, μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει, με διαφορά μόλις 24 ωρών (!!!), ότι η λύπη μπορεί να γίνει χαρά. Φυσικά, συμβαίνει πολλές φορές και το ανάποδο.

Αλλά ας δούμε λίγο την σημερινή «φρέσκια» πραγματικότητα, όπως την βιώνουμε…

Την Παρασκευή, σχεδόν όλη η Ελλάδα βγήκε στους δρόμους. Και πολύ σωστά έπραξε. Κάποιοι «γελωτοποιοί» προσπάθησαν να εργαλοποιήσουν κομματικά αυτές τις συγκεντρώσεις. Ηλίθιοι! Προσπάθησαν δήθεν να πάρουν την κομματική «πίτα» προς ίδιον όφελος, λες και ο κόσμος πλέον δεν το έχει καταλάβει. Αρκετά με το σανό, αδέρφια. Πάει, πέρασαν αυτές οι εποχές! Πρέπει κάποιοι τύποι και τύπισσες να το καταλάβουν. Κοροϊδία, τέλος!

Πάμε παρακάτω. Όπως προανέφερα, σε αυτή τη χώρα, τα συναισθήματα αλλάζουν σαν τα «πουκάμισα». Από το πένθος για τις 57 ψυχούλες, στην Κυριακή των αποκριών. Βουβός πόνος την Παρασκευή, τρελό γλέντι την Κυριακή. Και στις ίδιες πλατείες…

Εντάξει, θα πει κάποιος ότι αυτό το έχουμε συνηθίσει. Θα συμφωνήσω, όμως δεν πρέπει να αλληλοκοροϊδευόμαστε.

Ευθύνες, φυσικά, έχουμε και εμείς οι δημοσιογράφοι. Κατά την άποψή μου, ίσως και τη μεγαλύτερη. Και αυτό, επίσης, το ξέρουν οι πολίτες. Γιατί τους «δίνουμε» τροφή. Και τώρα, με τον θαυμαστό κόσμο των social media, όλα ελέγχονται. Έτσι πρέπει. Τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό. Απόλυτα σύμφωνος. Αλλά, η κατάσταση, δυστυχώς δεν αλλάζει. Και δεν είναι όλοι ίδιοι.

Θλίβομαι πραγματικά για αυτή την εικόνα. Μέσα σε 24 ώρες, όλα γύρισαν ανάποδα. Με πολύ, πολύ εύκολο τρόπο. Ξέρετε τι δεν άλλαξε μόνο; Δύο πράγματα: Πρώτον, ο πόνος των συγγενών στα Τέμπη. Δεν θα περάσει ποτέ. Και δεύτερον, οι πωρωμένοι πολιτικοί κομπάρσοι, η αλόγιστη… δίψα τους για να δειχθούν, που αναζήτησαν και πλέον θεωρούν ότι αποκόμισαν πολιτικά οφέλη. Δυο λέξεις για αυτούς: Ντροπή τους!

Και φτάνουμε στη Σαλαμίνα. Πραγματικά, αυτές τις ημέρες, διάβασα πολλά. Είδα στα κοινωνικά δίκτυα τις «αψιμαχίες». Διαπίστωσα επίσης τις ηλιθιότητες κάποιων που προσπάθησαν να το παίξουν… ήρωες. Να δείξουν ότι αυτοί κάνουν την διαφορά με σαχλαμάρες. Επικίνδυνες σαχλαμάρες.

Ναι, στο δικό τους «κακόμοιρο» και «άψυχο» κόσμο, που με την πρώτη ευκαιρία θέλησαν να δείξουν ότι είναι ανώτεροι, κυνηγώντας την μελλοντική ψήφο τους. Πώς; Χρησιμοποιώντας το χαμό 57 ψυχών! Αντί να σωπάσουν…

Μπορούσαν να το κάνουν αργότερα! Μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το δήθεν… θυμό τους (γελάω πραγματικά, μόνο η ψήφος τους νοιάζει και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα πρόσφατα σε άλλη… περίπτωση) σε μια συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου! Εκεί, να μιλούσαν! Και εκεί, να (ανα)ζητούσαν ευθύνες! Αυτούς που «κοπανούσαν», να τους έβλεπαν πρόσωπο με πρόσωπο. Κατάμουτρα! Και όλος ο κόσμος, που θα τους έβλεπε, ΕΚΕΙ να έβγαζε τα συμπεράσματα. Ευτυχώς, όλες οι συνεδριάσεις είναι ανοιχτές στο κόσμο, υπάρχουν και στο youtube σε ζωντανή μετάδοση.

Αντίθετα, τι έκαναν; Δεν περίμεναν… λεπτό! Βγήκαν με «πυροτεχνήματα» στο αγαπημένο τους facebook για να δημιουργήσουν πολιτικό θόρυβο, θυμίζοντας το (λαθεμένο για πολλούς) περιεχόμενο του ψηφίσματος του Δήμου Σαλαμίνας! Για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη! Να τους συμπαθήσει ο κόσμος! Αυτή η γελοία τακτική τους! Η πολιτική κακομοιριά τους!

Και τι κατάφεραν όμως; Ακριβώς το αντίθετο! Κάποιοι να τους «σφυροκοπάνε» στα κοινωνικά δίκτυα. Και εκείνοι, να απαντάνε με ήρεμο… τόνο, καταλαβαίνοντας την μέγιστη πατάτα τους. Όπως έκαναν πρόσφατα, ορισμένοι δε κατέβασαν… αναρτήσεις μετά το σάλο. Ξέρω τι γράφω. Και θυμάμαι.

Δεν χρειάζεται να αναφέρω ονόματα. Και συμπαθάτε με, έχω γράψει ότι είναι καμένα πολιτικά χαρτιά που δεν έχει ουσία να ασχολείται κάποιος μαζί τους. Έχουν μπει ήδη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Συνεχίζουμε. Γράφτηκε και σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως τα πολιτικά πρόσωπα που πήγαν ή δεν πήγαν στην ιστορική συγκέντρωση στην Σαλαμίνας. Κάνω μια παρένθεση. Ορισμένοι βγήκαν από το καβούκι τους γιατί θέλησαν να θυμίσουν στον κόσμο την… έξοδό τους από ένα σχήμα, φωτογραφίζοντας συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία υπηρέτησαν με πάθος προεκλογικά. Και τώρα κατάλαβαν το λάθος τους. Έτσι, με απλό τρόπο «πάρκαραν» την λάσπη που πετούσαν, θεωρώντας ότι ο κόσμος θα… συγχωρήσει. Αθώοι, δήθεν… Κούνια που τους κούναγε!

Επιστρέφω. Κατ’ αρχήν θέλω να τονίσω το εξής: Ποιος από τους πολίτες νοιάστηκε εάν πήγαν εκεί ή όχι τα πολιτικά πρόσωπα; Ούτε που τους ενδιέφερε! Μόνο οι γνωστοί – άγνωστοι του διαδικτύου, λιγότερα από 30 άτομα, ασχολήθηκαν. Οι κλασικοί, που χρησιμοποιούν το πληκτρολόγιο των social media για να την πουν… Οι μεν στους δεν! Και το αντίστροφο. Φανταστείτε, είδα ορισμένα «φυντάνια» με πρώην… γαλόνια (σαν δε ντρέπονται!!!) να φτάνουν στο σημείο να γράφουν πως ο… τάδε ξεχάστηκε (!!!) και ότι ήταν παρών στην συγκέντρωση, ζητώντας να γράψουν το όνομά του! Λες και ήταν… απουσιολόγοι! Μπήκαν στον ρόλο του ηθοποιού Πέτρου Λοχαΐτη που έπαιρνε… παρουσίες στη «πορεία Ειρήνης» του Γρηγόρη Λαμπράκη που είχε δολοφονηθεί, στην ταινία «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη! Μιλάμε για παρωδία! Μην πω τίποτα χειρότερο! Αυτοί… ψηφίζουν! Ναι, αυτοί βγάζουν… κυβερνήσεις! Και αυτοί… κριτικάρουν!

Κατ’ αρχήν, εκεί, όσοι πήγαν, πήγαν ως πολίτες. Δεν πήγαν ως πολιτικά πρόσωπα. Δεν πήγαν με ταμπέλες. Και όσοι το πίστευαν, είναι ηλίθιοι! Δηλαδή, σε τέτοια ιστορική εκδήλωση, όπου ο σημαντικός λόγος ήταν ο πόνος για τις 57 ψυχές και η βροντώδης φωνή για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, θα συζητάμε για… πολιτικά πρόσωπα; Σας παρακαλώ…

Σχολίασαν ιδιαίτερα όμως και όσους δεν πήγαν. Και πάλι, ορισμένοι, έγραψαν στα κοινωνικά δίκτυα ότι αυτοί ήταν κυρίως ταυτισμένοι με το κυβερνών κόμμα και ότι δεν έδωσαν το παρών επειδή δεν ήθελαν να περάσουν το λάθος μήνυμα σε Μαξίμου και Πειραιώς. Και δεν ήθελαν να φθαρούν. Και πάλι λάθος. Οι… αθώοι! Ξέρετε, γνωρίζω πολλούς νεοδημοκράτες, και σκληρούς, που πήγαν στην συγκέντρωση. Και φώναξαν για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Πήγαν δίπλα και σε πανό που μιλούσαν για «έγκλημα». Ήταν εκεί. Αλλά δεν πήγαν με την ταμπέλα του νεοδημοκράτη. Πήγαν ως απλοί πολίτες. Πήγαν ως γονείς. Άρα, μην τους βάζουμε όλους στο ίδιο καζάνι με όσους δεν πήγαν και προτίμησαν το σπίτι τους, τον καναπέ…

Η τοξικότητα, δυστυχώς, κυριαρχεί και στο νησί της Σαλαμίνας. Όμως, κάπου πρέπει να υπάρχουν όρια. Ειδικά, όταν το πολιτικό στοιχείο προσπαθεί να επιβληθεί σε άσχετες καταστάσεις και πηγαίνει σε ξένα «χωράφια» προς άγραν ψήφων. Η απόλυτη (πολιτική τους) ξεφτίλα!

Οι πολίτες, πλέον το έμαθαν αυτό το «σπορ». Και πλέον αντιδρούν. Φάνηκε στην ιστορική συγκέντρωση στην Σαλαμίνα. Η φωνή τους, τους σκεπάζει όλους. Και ορισμένους τους έχει… εξαϋλώσει. Απλά, δεν το έχουν καταλάβει, γιατί ζουν ακόμη στον δικό τους μαγικό κόσμο.

Και στο φινάλε, όσοι πήγαν, χ@στ@κ@ν εάν ήταν δίπλα τους πολιτικοί… Συγγνώμη για αυτές τις εκφράσεις, δεν το συνηθίζω, όμως σε συγκεκριμένους τους αξίζει!

Σωπάστε λοιπόν διπρόσωποι!

Υ.Γ. Το dossier επέλεξε να μην μπει στις «λογομαχίες» στα κοινωνικά δίκτυα. Και είμαστε υπερήφανοι που δεν βάλαμε ουδεμία ανακοίνωση από πολιτικούς που προσπάθησαν να «φανατίσουν» με πυροτεχνήματα. Επιλέξαμε μόνο την ανάρτηση του Ηλία Παπασάββα για το κλείσιμο των γηπέδων εκείνη την ημέρα της ιστορικής συγκέντρωσης. Εκεί μείναμε. Και σωστά πράξαμε.