Αυτή η νέα, αφιλόξενη εποχή…

Το χθεσινό φευγιό του Κώστα Χαρδαβέλλα ρίχνει  βαριά τη σκιά του στην  καθημερινότητα όλων ημών των δημοσιογράφων, γύρω στα 50 +, που προλάβαμε τη δημοσιογραφία που υπηρέτησε ο Χαρδαβέλλας, μαζί με άλλους μεγάλους από την κορυφογραμμή του ρεπορτάζ. Έτσι, άδολη κι ατόφια. Πάντοτε επί τόπου, αλλά μαζί και νοητά απομακρυσμένη από το κατά περίσταση γεγονός, έτσι ώστε η ματιά να μένει άφοβα κριτική.

Γράφει ο Γιάννης Βασιλακόπουλος

Δυστυχώς , όμως, είμαστε εκτός από τυχεροί που προλάβαμε αυτήν την ‘’παλιά’’ δημοσιογραφία και ‘’καταραμένη’’ γενιά γιατί πρωτοστατήσαμε στον ενταφιασμό της, και κάτσαμε στην ουρά του κατευόδιου ως τεθλιμμένοι συγγενείς. Κι ύστερα καλοδεχτήκαμε τη δημοσιογραφία ( που ο Θεός να την κάνει ) νέας κοπής Αυτή που με το ιντερνέτ κυρίαρχο στοιχείο δεν επιτάσσει – σχεδόν αποτρέπει – το πραγματικό ρεπορτάζ.

Σε αυτήν την νέα εποχή υπήρξε αναχωρητής ο Κώστας Χαρδαβέλλας αφού είδε κι αυτός τα συντρίμμια, όσων ‘’έχτισε’’ στη δημοσιογραφία να μην προστατεύονται αλλά να ποδοπατιούνται από διάφορους επίδοξους ‘’δημοσιογράφους’’. Αυτή η νέα εποχή θα παρασύρει σύντομα κι εμάς τους 50 plus. Πριν όμως γίνει αυτό πρέπει να γραφτεί και να μείνει όσο αντέξει πως ο Κώστας Χαρδαβέλλας εκτός όλων των άλλων που έχει αναντίρρητα προσφέρει στην Ελληνική δημοσιογραφία, συνέβαλε κυρίως με τον πυρήνα της δράσης του. Έκανε δημοσιογραφία ατόφια κι άδολη.  Νομίζω δε ότι η παράθεση αυτής της προσφοράς, σε μιαν εποχή αφιλόξενη για τέτοια ποιοτικά χαρακτηριστικά, είναι ο αρμόζων αποχαιρετισμός στον Κώστα Χαρδαβέλλα.