Τέμπη: Το Πολυτεχνείο της εποχής μας – Η ιστορία εξακολουθεί να γράφεται…

Ο «Ψιθυριστής» ζει εντός του κοινωνικού ιστού παρά το γεγονός ότι προσπαθεί πάντα να κινείται στα άβατα και τα μισοσκόταδα της εξουσίας. Είναι ένας κανονικός άνθρωπος δηλαδή που έχει κοινωνικές υποχρεώσεις και σχέσεις, και παιδιά τα οποία προσπαθεί να τους μεταδώσει το… «mind the gap», όχι πάντα με επιτυχία!

Γράφει ο «ΨΙΘΥΡΙΣΤΗΣ»

Οι ειδήσεις του απεργιακού διημέρου πολλές και ενδιαφέρουσες. Με άλλες αξίζει κανείς να ασχοληθεί και με άλλες δεν πρέπει για διάφορους λόγους.

Χρειάζεται εδώ μια μικρή παρένθεση: Προ εικοσαημέρου συζητούσα με τα παιδιά μου για την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Οι πιτσιρικάδες πόνταραν πολλά στις καλές σχετικά γνώσεις μου, στην αριστερή μου συνείδηση και την πολιτική μου καταγωγή. Δεν λάθεψαν, καθώς έμαθαν πράγματα που δεν λέγονται στα σχολεία και σε αυτές τις ανιαρές γιορτές που διοργανώνονται με όρους δεκαετίας του ’80, τότε που το Πολυτεχνείο ακόμα «έκαιγε» -τώρα πρέπει να μας διδάσκει αλλά δεν περιμένω τέτοιες ευαισθησίες από τα διάφορα βολεμένα παχύδερμα. Ωστόσο, έμειναν εμβρόντητοι όταν τους είπα ότι τα «Πολυτεχνεία» της γενιάς τους είναι το Μάτι και -προφανώς- τα Τέμπη.

Τους εξήγησα, λοιπόν, -τουλάχιστον προσπάθησα-, ότι πρέπει να στέκονται απέναντι σε κάθε αδικία και στα κουκουλώματα που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην ατιμωρησία και τη διαιώνιση ενός πολιτικού συστήματος που έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο παγκοσμίως.

Προτού αλέκτωρ φωνήσαι τρις ήρθε να με δικαιώσει η παρακάτω είδηση: Συγγενής θύματος του δυστυχήματος των Τεμπών, υπέβαλε στον εφέτη ανακριτή που χειρίζεται την υπόθεση, αίτημα εκταφής του νεκρού του. Ο ίδιος άνθρωπος ανέφερε στο σχετικό αίτημά του ότι η ταυτοποίηση του συγγενούς του δεν έγινε με τον ενδεδειγμένο τρόπο. Ο δικαστικός λειτουργός οφείλει να διερευνήσει ενδελεχώς την καταγγελία!

Σύμφωνα, μάλιστα, με πολύ έγκυρες πληροφορίες το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου θα γίνει και σχετικό πείραμα με έλαια σιλικόνης, προκειμένου να εξηγηθούν η έκρηξη και η φωτιά που σκότωσαν 57 ανθρώπους στα Τέμπη και βύθισαν τόσες οικογένειες στο πένθος.

Επιπλέον, προ ημερών, η ΕΡΤ αποκάλυψε ότι το βίντεο από τον σταθμό των εμπορικών αμαξοστοιχιών στη Θεσσαλονίκη, έφτασε στο γραφείο του εφέτη ανακριτή και θα σταλεί σύντομα, σύμφωνα με πληροφορίες, στην υπηρεσία εγκληματολογικών ερευνών για να διαπιστωθεί το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας.

Άρα υλικό προς διερεύνηση υπάρχει ακόμα. Σε πείσμα όλων όσοι προσπαθούν να «θάψουν» τα Τέμπη στην τέφρα των θυμάτων της απληστίας και της αναλγησίας, υπάρχει ένα κομμάτι της κοινής γνώμης που παρακολουθεί τις εξελίξεις και περιμένει. Κάπου εδώ, βέβαια, να σημειώσω ότι στα «κατάστιχα» της κοινής γνώμης έχουν σημειωθεί μεγάλα ονόματα του ελληνικού επιχειρείν και το κλείνω χωρίς περαιτέρω συζητήσεις…

Στον αγώνα των συγγενών, παρά τα πιθανά λάθη και τις διαφορές μεταξύ τους που εσχάτως γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από διάφορους περιώνυμους χρυσοκάνθαρους της δημοσιογραφίας, αναγνωρίζει κανείς ένα πράγμα: Την προσπάθεια για δικαίωση έξω και πάνω από προσωπικούς σχεδιασμούς.

Ως «Ψιθυριστής» άρα και γνώστης των διαδρόμων δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Αφενός δεν μπορώ να γνωρίζω αν τελικά αυτός ο αγώνας των συγγενών θα οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αφετέρου δεν έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη η οποία ωστόσο κρατάει στα χέρια της μια ακόμα πολύ μεγάλη ευκαιρία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Επιπλέον δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για τις διαθέσεις ενός λαού που περιμένει εναγωνίως ένα… pass για να βγάλει κάπως τον μήνα, καταναλώνει φαιά ουσία για να εξηγήσει τα χάλια της Αριστεράς και το Σαββατοκύριακο θα βγάλει τα μάτια του στα social media για τα διαιτητικά εγκλήματα στα γήπεδα της Super League.

Στην ιστορία αυτού του τόπου οι ματαιώσεις είναι το πιο σύνηθες φαινόμενο.  Ο αγώνας όμως πρέπει να γίνει, όπως έγινε στο Πολυτεχνείο το ’73. Όπως και τότε έτσι και τώρα καθαρά πρόσωπα και στεντόρειες φωνές υπάρχουν. Όπως και τότε έτσι και τώρα πολλές και πολλοί θα έχουν τη συνείδησή τους καθαρή απέναντι στην ιστορία.

Συγχωρήστε στον «Ψιθυριστή» τους έντονους προσωπικούς τόνους αλλά κάτι μου λέει ότι πάνω κάτω σκέφτεστε ακριβώς τα ίδια πράγματα.