Ο Αλέξης Τσίπρας, το αναπτυξιακό σοκ και ο… Καραμανλισμός!

Δεν μπορώ να πω ότι με έκανε σοφότερο η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Ινστιτούτο που φέρει το ονοματεπώνυμό του και αφορούσε τα θέματα της ακρίβειας, της οικονομίας και την ανάγκη της δημιουργίας κοινωνικής αντιπολίτευσης.

Γράφει ο “ΨΙΘΥΡΙΣΤΗΣ”

Ως «Ψιθυριστής» συνομίλησα με δύο τρεις παριστάμενους στην εκδήλωση που μάλλον είχαν την ίδια γνώμη με τη δική μου. «Πάλι τα γνωστά περί κοινωνικού μετώπου, προοδευτικών δυνάμεων, ακροδεξιάς. Τα έχουμε ξανακούσει…» μου είπαν αμφότεροι.

Αναγκάστηκα, λοιπόν, να διαβάσω το πλήρες κείμενο για να βρω κάτι που θα με εξιτάρει, κάτι άξιο σχολιασμού, ακόμα και δευτερευούσης σημασίας. Και το βρήκα.

«Η χώρα χρειάζεται άμεσα ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ, εφάμιλο των αντίστοιχων της περιόδου Τρικούπη και Βενιζέλου για να μη χάσει οριστικά το τρένο της σύγκλισης», είπε στο ακροατήριό του ο πρώην πρωθυπουργός. Πάλι καλά που δεν αναφέρθηκε ξανά σε κανά σχέδιο Μάρσαλ όπως είχε κάνει παλιότερα και σηκώθηκαν οι τρίχες των παλιών αγωνιστών της Αριστεράς που πέρασαν μια ζωή στα ξερονήσια…

Και πάλι, όμως, συλλαμβάνεται να έχει κενό ιστορικής γνώσης, παρεκτός αν πρόκειται για επιλεκτική μνήμη που πάντως είναι απολύτως εξηγήσιμη.

Σύμφωνα με καθηγητές οικονομικής ιστορίας συγκριτικά με τις περιόδους στις οποίες αναφέρθηκε ο Τσίπρας, οι επενδύσεις που καταγράφηκαν την περίοδο 1953-1973 ήταν σαφώς μεγαλύτερες. Θα μπορούσε, δηλαδή, να αναφερθεί στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, η μορφή του οποίου κυριάρχησε στο πολιτικό σκηνικό από το 1955 έως και το 1963. Φυσικά στην εξίσωση μπαίνει και η περίοδος 1967-1973, δηλαδή αυτή της Χούντας των συνταγματαρχών. Ωστόσο και μόνη η σκέψη να διατυπωθεί κάτι τέτοιο θα ήταν βεβήλωση της μνήμης των αγώνων της Αριστεράς σε ανώμαλες εποχές!

Άρα, λοιπόν, δεν πρόκειται για ανιστόρητη τοποθέτηση. Κι αν το να γίνει και η παραμικρή αναφορά στη χούντα του Παπαδόπουλου είναι απολύτως εξηγήσιμη, η επιλογή να απαλειφθεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έχει… παραμέτρους. Η πρώτη είναι η προφανής: επί των ημερών του Εθνάρχη η Αριστερά ήταν υπό απηνή διωγμό, γνωστό είναι αυτό. Όμως ο Αλέξης επέλεξε να δείξει για μια ακόμη φορά ότι οι όποιες σχέσεις είχε με τον Καραμανλισμό και τους σύγχρονους εκπροσώπους του ανήκουν πλέον στο μακρινό παρελθόν, όταν συχνά πυκνά συνομιλούσε με τον Κώστα Καραμανλή και όχι φυσικά για τον αγαπημένο τους Παναθηναϊκό…

Πάντως για να ξέρετε μεταξύ των δύο ανδρών υφίσταται ακόμα η αλληλοεκτίμηση και ο σεβασμός του ενός προς τον άλλον αλλά μέχρι εκεί!

Εν πολλοίς ο «Γκουρού του Σουνίου» διάβασε μια ωραία έκθεση ιδεών από αυτές που θα έγραφε και μαθητής Λυκείου στις Πανελλήνιες. Φαντάζομαι ότι σε κάποια επόμενη συνέντευξη που θα παραχωρήσει θα εξηγήσει και σ’ εμάς του αδαείς από που θα προέλθει το προτεινόμενο αναπτυξιακό και επενδυτικό σοκ.