Γιατί τα ελληνοτουρκικά πάνε να μπλέξουν στον κυκεώνα της εσωτερικής… ευπάθειας!

Ο «Ψιθυριστής» είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε αυτά που μάθαμε να λέμε «εθνικά θέματα» -θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής όπως είναι ο ορθός επιστημονικός όρος.

Γράφει ο «ΨΙΘΥΡΙΣΤΗΣ»

Για να διαβάσετε παρακάτω ισχύει μια και μόνη προϋπόθεση: ο πατριωτισμός μας δεν πρέπει να έχει την παραμικρή σχέση με τους έξαλλους εθνικισμούς. Αγαπάμε την πατρίδα μας, σεβόμαστε τις πατρίδες των άλλων. Τελεία και παύλα, χωρίς περαιτέρω θεωρητική ανάλυση για να μην μπλέξουμε με ορισμούς και άλλα τέτοια νόστιμα.

Παρατηρώ μια γενικότερη ανησυχία ενόψει της νέας προσπάθειας για τη διευθέτηση των σχέσεων με την Τουρκία, γύρος που θα ξεκινήσει επίσημα με την επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών της γείτονος, Χακάν Φιντάν, στις αρχές Νοεμβρίου. Λέω επισήμως, γιατί ανεπισήμως πάντα υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας και ζυμώσεις, τουλάχιστον σε επίπεδο υπηρεσιακών παραγόντων για διάφορα ζητήματα.

Τι λέει η κυβέρνηση; Ούτε κουβέντα για κυριαρχικά δικαιώματα, συζήτηση μόνο για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών, δηλαδή ΑΟΖ και οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας. Με πιθανή προσφυγή στη Χάγη, τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα σε αυτό το ζήτημα λέω εγώ, αντιγράφοντας απόψεις καθηγητών διεθνολόγων που κάτι παραπάνω ξέρουν.

Η Τουρκία από την πλευρά της στην πιο πρόσφατη τοποθέτηση του Ταγίπ Ερντογάν, μόλις την περασμένη εβδομάδα, επιμένει στη λογική της «ολιστικής προσέγγισης», δηλαδή όλα τα αιτήματά της στο τραπέζι του διαλόγου. Κι ας εμφανίζεται κάπως πιο μετριοπαθής ο Φιντάν!

Λογικό είναι, λοιπόν, αυτή η μαξιμαλιστική λογική της Άγκυρας να ανησυχεί διάφορους κύκλους στην Αθήνα, την ώρα που Υπουργείο Εξωτερικών και Μέγαρο Μαξίμου παίζουν με το χαρτί της «Ελλάδας της αυτοπεποίθησης» και η αντιπολίτευση εξαπολύει μύδρους κατά της κυβέρνησης για μυστική διπλωματία.

Οι κύκλοι αυτοί προς το παρόν βρίσκουν τον βασικό εκφραστή τους στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ο οποίος στην τελευταία του παρέμβαση προέτρεψε το Μαξίμου να μείνει μακριά από νέους εμπαιγμούς σε βάρος της Κύπρου και από «μαγειρέματα» που ενδέχεται να οδηγήσουν παράλληλα και με το Αιγαίο σε λύση συγκαλυμμένης διχοτόμησης, με τον Κυριάκο Μητσοτακη να απαντά ότι δεν θα γίνει ανεκτή καμία διαφοροποίηση και καμία προσπάθεια να τορπιλιστεί ο διάλογος με την Τουρκία. Από κοντά, χωρίς να γίνονται «ουρές» του Σαμαρά, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος ο οποίος έχει γράψει ποταμούς άρθρων για τη Συνθήκη του Montego Bay που αφορά το Δίκαιο της Θάλασσας αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ο οποίος συχνά πυκνά φροντίζει να διατυπώνει τις ανησυχίες του για τα ελληνοτουρκικά, κι ας είναι κουμπάρος του Ερντογάν.

Το κοκτέιλ αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο. Ούτε η ακινησία στα ελληνοτουρκικά είναι θεμιτή γιατί παγιώνει καταστάσεις -βλ. «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Από την άλλη δεν μπορούν να γίνουν ανεκτοί και οι διάλογοι με λογικές ηγεμονισμού από την αντίπερα όχθη του Αρχιπελάγους. Πολύ δε περισσότερο η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να ασκείται με όρους εσωτερικών ισορροπιών και δη εσωκομματικών.

Μαθαίνω -γράφεται κιόλας- ότι ο Μητσοτάκης διάγει την πιο δύσκολη περίοδο της πρωθυπουργίας του, καθώς εκτός από τα ελληνοτουρκικά έχει να αντιμετωπίσει και την ηχηρή γκρίνια των βουλευτών του για μια σειρά ζητημάτων της καθημερινότητας όπως η ακρίβεια.

Ουαί κι αλλοίμονο, αν μπλέξουμε σε τέτοιο κυκεώνα. Ακόμα χειρότερα αν η (όποια) διευθέτηση των ελληνοτουρκικών συνδέεται ή πρόκειται να συνδεθεί με τις (όποιες) μελλοντικές ευρωπαϊκές φιλοδοξίες του Μητσοτάκη.